Het gebied Yellowknife Bay is in het verkleden nat geweest, dit blijkt uit de aanwezigheid van kleimineralen (gehydrateerde mineralen)
in de boormonsters, die bij het onderzoek door Curiosity zijn gevonden.

---

De meteoriet NWA 7034, Black Beauty, die in 2011 in de Sahara van Marokko werd gevonden, bevat veel meer water dan in
eerder gevonden SNC meteorieten (110) van Mars, dit kan betekenen dat het gesteente in aanraking is geweest met oppervlaktewater.

NWA staat voor Northwest Africa en SNC voor drie onderzochte meteorieten van Mars: de Shergotty-, Nakhla- en Chassigny-meteoriet.

De vulkanische meteoriet komt uit het korstgesteente van Mars, is ongeveer 2,1 miljard jaar oud en weegt 320 gram.
Dit is het Amazonian, het jongste geologische tijdperk op Mars.

De uit basalt, snel afgekoelde lava, gevormde meteoriet bevat veel veldspaat en pyroxeen,
maar ook organisch koolstof vergelijkbaar met het organische koolstof in de andere meteorieten.

---

Een satellieten die waarneemt rond Mars heeft het voor het eerst zien sneeuwen op de zuidpool van Mars.
Er waren wel foto's van de besneeuwde poolkappen, maar het was nog onduidelijk hoe de sneeuw op de polen kwam.

Het gaat hier niet om gewone sneeuw van water, zoals bij ons op aarde. Deze sneeuw is puur koolstofdioxide,
ook wel droogijs genoemd. Op Mars kan het heel koud zijn, koolstofdioxide bevriest namelijk pas bij -125 °C.

Onderzoekers gingen er vanuit dat de koolstofdioxide vanuit de lucht gelijk vastvroor op de polen,
maar het kan dus ook sneeuwen op Mars.


Dit is een opname van de zuidpool met de verdeling van de sneeuwvlokken over het oppervlak in kleur.
Grote vlokken zijn blauw, ongeveer een halve centimeter groot en rood zijn de kleinste vlokjes, van een paar millimeter.

---

Wetenschappers gingen ervan uit dat de aarde de enige planeet was met platentektoniek
(het verschuiven van grote stukken planeetkorst) in ons zonnestelsel.

Maar uit onderzoek van een geoloog van een honderdtal satellietopnamen van de aarde en Mars,
blijkt dat Mars op een aantal plaatsen structuren vertoont die vergelijkbaar zijn met de bekende
breuksystemen op aarde, waar tektonische platen uit elkaar schuiven.

Een van de plaatsen op Mars waar dit ook zou zijn gebeurd is de Marinervallei, een 4000 kilometer lange kloof.
In het midden van deze kloof is het restant van een oude inslagkrater te vinden en door het langs elkaar
heen schuiven van de korst is de kloof aan weerszijden uit elkaar getrokken.


Dit kan betekenen dat de korst aan weerszijden van de Marinervallei uit twee afzonderlijke platen bestaat,
die sinds het ontstaan van de inslagkrater 150 kilometer langs elkaar zijn geschoven. Het is nog niet duidelijk
of dat proces nog steeds doorgaat en of Mars uit slechts twee platen bestaat of dat er meer breukzones zijn.

---

De ESA heeft met succes de geheel zelfsturende Marswagen Seeker uitgetest in de Atacama-woestijn in Noord-Chili.
Wetenschappers en technici hebben zes maanden aan de ontwikkeling van het zelfsturende navigatiesysteem van de rover
gewerkt, met als opdracht om zes kilometer door het Marsachtige woestijnlandschap af te leggen,
en met een nauwkeurigheid van één procent weer op het beginpunt terug te keren.


De marsrover moest hiervoor uitgerust worden met software die zelfstandig beslissingen neemt over het ontwijken
van bijvoorbeeld grote rotsblokken. De ESA zal de toekomstige ExoMars-rover ook voorzien van een zelfsturend
navigatiesysteem en daarnaast is er ook regelmatig radiocontact met de aarde.

---

Volgens de Russische ruimtevaartorganisatie Roskosmos, zijn vanavond 20 tot 30 brokstukken
(ongeveer 200 kilo) van de Phobos-Grunt, op ruim 1000 kilometer van Chili, in de Stille Oceaan gestort. Het grootste deel is in de atmosfeer verbrand.

Phobos Grunt zou tussen zaterdag 14 en maandag 16 januari neerstorten in de Indische Oceaan.

Het ruimtevaartuig weegt veertien ton en zal naar verwachting grotendeels in de atmosfeer verbranden,
maar het is niet uitgesloten dat enkele brokstukken het aardoppervlak zullen bereiken.

Het risicogebied bevindt zich tussen 51 graden noorderbreedte en 51 zuiderbreedte.
Het uiterste zuiden van Nederlands-Limburg en de zuidelijke helft van België liggen net binnen de gevarenzone.

---

In de nacht van dinsdag op woensdag, 22 op 23 november, had ESA voor het eerst contact met Phobos Grunt.
De Russen gingen er al vanuit dat alles mislukt was.
De afgelopen uren heeft ESA opnieuw geprobeerd om contact te krijgen en richtte de antenne in de juiste richting,
zodat de omstandigheden voor contact met de ruimtesonde goed waren.

Phobos Grunt stuurde wat gegevens naar de aarde terug, hierna legde ESA opnieuw contact en weer leverde Phobos-Grunt data.
Maar de vier contactpogingen die daarna volgden leverden niets op.

Deze contactgegevens bevatten informatie over de technische toestand van de systemen aan boord.
Er kan niet elke keer contact worden gemaakt, dit kan erop wijzen dat niet alle antennes van de Phobos-Grunt werken.

De Russen hopen nog steeds (maar de kans is heel klein) dat ze de sonde op weg kunnen helpen,
hiervoor moet een stabiele communicatie tussende sonde en de aarde ontstaan.
Pas dan kan men kijken wat er mis is en of dat verholpen kan worden.

---

De Russische ruimtevaartindustrie gaat er van uit dat de Marsverkenner Phobos-Grunt naar alle waarschijnlijkheid is mislukt.

Technici zijn er niet in geslaagd om de motor, die niet tot ontbranding kwam, weer aan de gang te krijgen, en hierdoor
kan de ruimtesonde niet naar Mars. In de loop van december zal Phobos-Grunt terugvallen in de dampkring van de aarde.

De lancering van de Russische Marsverkenner Phobos-Grunt, afgelopen dinsdagavond om 21.16 uur Nederlandse tijd
vanaf de lanceerbasis Bajkonur in Kazachstan, leek eerst met succes te zijn gelanceerd.

Maar bij het starten van de raketmotor (Zenit-2-raket) van de bovenste rakettrap van de Fregat-draagraket, waarmee
de beide sondes zijn gelanceerd, is waarschijnlijk toch iets mis gegaan.

Het is nog niet duidelijk of het probleem door een hardware- of softwarefout is veroorzaakt. Als het een software probleem is,
dan is er een kleine kans dat de Marsmissie kan worden voortgezet. In oktober 2012 zou de ruimtesonde, samen met
de kleine Chinese onderzoekssatelliet Yinghuo 1, moeten aankomen in een baan rond Mars.

Tot nu toe zijn de ingenieurs er niet in geslaagd om controle over het besturingssysteem te krijgen.
Het herstel zou drie dagen mogen duren voordat de accu's leegraken. Mislukt dit dan slaat de ruimtesonde te pletter op aarde,
met tonnen uiterst giftige raketbrandstof aan boord, en verandert de ruimtesonde in het grootst vervuilende ruimtevuilnis ooit.

Phobos-Grunt (120 miljoen euro) zou op Phobos grondmonsters verzamelen en in augustus 2014 mee terug brengen naar de aarde.

---

Op 3 juni 2010 ging de deur dicht en zaten zes mannen 520 dagen opgesloten in een nagebootst ruimteschip.
Twee dagen geleden, op 4 november 2011 om 11 uur 's ochtends, ging de deur weer open.

Onderzoekers wilden met de missie achterhalen wat een retourtje Mars, die ongeveer 520 dagen duurt, met mensen doet.
Deze zes mannen lieten zich als experiment opsluiten en deden alsof ze naar Mars gelanceerd werden
en maakten zelfs een wandelingetje op Mars.

Alles werd uit de kast getrokken om de missie zo echt mogelijk te maken. De astronauten konden wel communiceren
met het thuisfront, maar daar zat een enorme vertraging tussen. Een verzonden berichtje doet er twintig minuten
over om de afstand tussen Mars en de aarde te overbruggen.

Zodra de astronauten 'geland' zijn, gaan ze drie dagen in quarantaine voor nader onderzoek.

De eerste conclusies van de Missie Mars500 worden pas over een jaar verwacht
en dan zal ook duidelijk zijn of er nog een experiment volgt.

---

Op 4 november zal de bemanning van Mars500 na 520 dagen het luik van hun ruimteschip openen.
De Mars500 missie was niet alleen zes mannen in een isolement, maar het was ook voor
de internationale samenwerking en de hele infrastructuur rond de missie.

Tijdens de 17 maanden durende gesimuleerde Marsmissie, hebben de zes bemanningsleden talloze experimenten
hebben uitgevoerd, waaronder het controleren van hun hersenen en het scannen van het lichaam.

Er waren ups en downs, maar de bemanning heeft de missie goed volbracht en komt de werkelijke reis
naar Mars dichterbij, waarbij gewichtloosheid en straling de volgende uitdagingen zijn.

Sommige onderzoeken kunnen plaats vinden op aarde, bijvoorbeeld: een volledig geïsoleerd verblijf
van de bemanning in Antarctica tijdens de lange, donkere winter.

---

Aan boord van de nieuwe Marsauto, Curiosity (oorspronkelijk naam Mars Science Laboratory) is door de NASA het instrument SAM (Sample Analysis at Mars) met succes geplaatst.

Curiosity zal gedetailleerd onderzoek gaan doen naar de geologie en de mineralogie van Mars, met als belangrijkste doel te kijken of er ooit micro-organismen hebben geleefd.

SAM is de grootste van de tien instrumenten aan boord van Curiosity en gaat op drie verschillende manieren zoeken naar organische moleculen. Dit zijn verbindingen van onder andere koolstof en waterstof, de fundamentele bouwstenen van het leven.

---

Na een vlucht van meer dan acht maanden naar Mars gaat op 14 februari de Mars500 crew hun eerste Marswalk
van 12 minuten maken op het nagemaakte oppervlak, het terrein waar de crew stenen gaat verzamelen,
is ongeveer 10 m lang en 6 meter breed, is bedekt met roodachtig zand en lijkt op de Gusev krater.

De eerste voetstappen zijn gepland rond 13:00 Moskou tijd (11:00 CET).

De voorbereidingen beginnen op 1 februari, de helft van de bemanning zal dan naar
de lander gaan om zich voor te bereiden op de landing op Mars op 12 februari,
voor Rusland Alexander Smoleevskiy, voor Europa Diego Urbina en voor China Wang Yue.

De 'Marswalk' van 14 februari is de eerste van drie wandelingen die plaatsvinden tijdens het tien-daags verblijf op Mars.


De Marswalkers zullen 16 dagen in hun lander (6.3 x 6.17 meter) wonen, op 23 februari gaat de lander terug naar het ruimteschip.

---

Het luik is op 3 juni gesloten en hiermee is de 18 maanden durende Mars500-missie begonnen.
De astronauten bevinden zich op het Russische Instituut voor Biomedische Problemen (IBMP)
in Moskou, de 550 m³ gesloten ruimte omvat een interplanetair ruimteschip, een Mars-lander
en een Mars landschap. Het experiment loopt af in november 2011.


De zes bemanningsleden (en een reserve Russisch bemanningslid) wonen, eten en werken
als de astronauten in het ISS, met onderhoudswerkzaamheden, wetenschappelijke experimenten
en dagelijkse oefeningen. Zij doorlopen een week van zeven dagen, met twee vrije dagen,
behalve wanneer er bijzondere omstandigheden en noodsituaties zijn gesimuleerd.

---

14 juli 2009 was de eerste bemanning van zes personen na 105 dagen
klaar met hun gesimuleerde Marsmissie in een speciale isolatie-inrichting
in Moskou. Hun missie was onderdeel van het Mars500 programma om de
psychologische en medische aspecten van de lange ruimtevluchten te volgen.


De volgende bemanning van zes, waaronder twee Europeanen, zal
volgend jaar zomer beginnen aan de gesimuleerde missie Mars500.
Het experiment, die net zo lang duurt als een echte reis naar Mars,
is een test van het menselijk uithoudingsvermogen.

De reis naar Mars duurt 250 dagen, 30 dagen op het oppervlak en 240
dagen voor de terugreis, in totaal 520 dagen worden nagebootst.

---

Sinds dinsdagochtend 31 maart zitten zes vrijwilligers voor 105 dagen opgesloten
in een namaakruimteschip, voor de toekomstige reis naar Mars, in Moskou.
Het Russisch Instituut voor Biomedische Problemen (IBMP). Er werken vier
Russische astronauten, een Brit en een Fransman in het nagebouwde ruimteschip.


Het dagelijks leven van echte astronauten wordt tijdens het project Mars-500 precies nagebootst
en worden de dagen gevuld met routinewerkzaamheden en experimenten,
maar zonder gewichtsloosheid en gevaar voor eigen leven.

De proefpersonen eten gedroogd voedsel, krijgen lucht uit een zuurstoftank en hebben geen douche.
Er is wel een soort sauna aanwezig, waarin ze het vuil van hun huid kunnen halen.
Niemand mag de capsule in Moskou verlaten, alleen voor een noodgeval,
ze zijn net als echte ruimtereizigers bijna volledig van de buitenwereld afgesloten.
Via een speciaal communicatiesysteem mogen ze contact hebben met de onderzoeksleiders.

De berichten worden met 20 minuten vertraging verstuurd,
omdat de communicatie vanuit de ruimte ook vaak niet rechtstreeks plaatsvindt.
Het gedrag van de proefpersonen in het ruimteschip wordt 24 uur per dag in de gaten gehouden
door psychologen. Als de proef reis goed verloopt, wordt het project volgend jaar herhaald.
Het vervolgexperiment zal 520 dagen duren, net zo lang als een echte reis naar Mars.

---

Over een periode van zeven jaar zijn waarnemingen uitgevoerd door drie telescopen
vanaf Mauna Kea op het eiland Hawaï en hieruit blijkt dat er een grote hoeveelheid
methaan te vinden is in de atmosfeer van Mars.

In 2003 zijn op het noordelijk halfrond, waar het toen zomer was, pluimen methaangas ontdekt,
die van bepaalde locaties leken te komen. De belangrijkste pluim bevatte zelfs een keer 19.000 ton gas,
vergelijkbaar met de uitstoot van grote natuurlijke bronnen van koolwaterstoffen op aarde.

De hoeveelheid van het gas wisselt sterk, want in 2006 was het merendeel van het methaan weer
verdwenen uit de atmosfeer van Mars. Op aarde wordt methaan vooral uitgestoten in lichaamsgassen
van dieren zoals koeien, maar ook door rottende organismen zoals bladeren.


Volgens de onderzoekers wijst de ontdekking van het methaan daarom mogelijk op de aanwezigheid
van kleine organismen (levensvormen) op de planeet, zoals bacteriën die onder de grond leven en
een biologisch proces op gang hebben gebracht. Deze organismen, die ook wel methanogenen
worden genoemd, zijn mogelijk te vinden in het vloeibare water dat zich in de bodem bevindt.

Nieuwe waarnemingen moeten uitwijzen of het methaangas ontstaan is door een biologisch of
een geologisch proces, zoals een vulkaanuitbarsting. Methaan wordt snel vernietigd in de
atmosfeer van Mars, dus de gassen worden uitgestoten door een proces dat nu aan de gang is.

De uitstoot van het methaan is geen definitief bewijs voor de aanwezigheid van leven.
Het kan ook zijn uitgestoten door vulkanen of ontstaan bij een geologisch proces, waarbij
koolstofdioxide, water en andere chemicaliën zich onder de grond met elkaar vermengen.

Tot nu toe zijn er op Mars echter geen aanwijzingen gevonden voor actieve vulkanen
of ondergrondse processen waarbij methaan vrijkomt.

---

Bijna vier miljard jaar geleden zijn de rivierdelta's op Mars in zeer korte tijd gevormd.
Dit blijkt uit experimenten aan de Universiteit Utrecht waarin het ontstaan van delta's werd nagebootst.

Enkele tientallen delta's in inslagkraters liggen verspreid over het zuidelijk halfrond van Mars.
Deze kraters stroomden vol met water vanuit rivierdalen. Het water voerde zand, grind en rotsen mee
en sleet zo de dalen uit. Het sediment kwam terecht in de kratermeren en vormde daar de delta's.
De schattingen hoe lang de vorming duurde, varieerden van één jaar tot miljoenen jaren.


Dit proces op Mars is nu nagebootst in het Eurotanklaboratorium aan de Universiteit Utrecht.
De Eurotank is een zandbak van 6,5 bij 13 meter waarin een robot met een laser
en digitale camera's nauwkeurig het oppervlak opmeet.

De onderzoekers groeven kratervormige gaten en lieten daar water en zand naartoe stromen,
vergelijkbaar met die op Mars. Eerst sleet zich een geul uit door de rand van de krater.
Het zand uit de geul werd vervolgens door het water versleept naar de bodem van de krater
waar het een waaier vormde. Ondertussen liep de krater vol met water zodat een meer ontstond.

De waaier hervormde zich daarbij tot een delta met lobben van zand. De specifieke waaiervorm
van de delta laat duidelijk zien hoe snel het meer volliep met water, en met name na hoeveel tijd
het water ophield met stromen. Dat levert de maximumduur op van enkele tientallen jaren
voor de vorming van delta's met vergelijkbare vormen op Mars.

Het verrassende resultaat van de Utrechtse experimenten is dat de vormingsduur van gelijkvormige
delta's op Mars ten hoogste enkele tientallen jaren is, en een half uur in het laboratorium.


Een opgedroogde delta in de Eurotank. Het witte zand op het bruine zand van de kraterbodem
vormen de oude kustlijnen en zijn goed te zien.

---

Hoog op de vulkaan Arsia Mons op Mars, die wel 20 kilometer boven het omringende
landschap uitkomt zijn waarschijnlijk grot-openingen gevonden.
De Arsia Mons is de meest zuidelijke van de drie grootste (uitgedoofde) vulkaan op Mars.

Onderzoekers denken dat de gaten een doorgang zijn tot ondergrondse ruimtes.
Dat konden ze bepalen door temperatuurmetingen met de infraroodcamera
van de Mars Odyssey, die al zes jaar rond Mars draait.

De zeven openingen, de Zeven Zusters genoemd, hebben afmetingen van 100 tot 225 meter en
zijn buitengewoon donker. Ze bevinden zich tussen de inzakkingskraters, maar zien er anders uit.
Ze vertonen namelijk geen steile wanden of kraterbodems, ook vertonen ze
geen opgeworpen randen, die kenmerkend zijn voor meteorietkraters.

Op deze grote hoogte is het vrijwel onmogelijk dat er in de grotten leven voorkomt, maar
dit soort vormen op minder grote hoogte zouden mogelijk micro-organismen kunnen bevatten,
die onder de grond beschermd zijn tegen de schadelijke ultraviolette straling van de zon.


De Zeven Zusters zijn overdag koeler dan hun omgeving, maar 's nachts juist warmer, dit klopt als er
openingen in de bodem van Mars zitten, die in verbinding staan met ondergrondse grotten.
Ze zijn overdag koeler dan de oppervlaktetemperatuur, maar 's avonds juist warmer.

De onderzoekers denken dat ze zijn ontstaan doordat ondergronds materiaal is weggezakt
in diepe scheuren of breuken in de vulkaanhelling. Uit metingen en de stand van de zon,
leidden onderzoekers af dat de grotten minstens 70 tot 130 meter diep zijn.

---

Mars heeft in het verleden misschien toch uitgestrekte oceanen gehad. Als belangrijk bewijs heeft men uitgestrekte
rotsformaties op het noordelijk halfrond gebruikt, die eruit zien alsof ze ooit een kustlijn gevormd hebben.

Het noordelijk halfrond van Mars ligt een paar kilometer lager dan het zuidelijk halfrond, op oude Viking-foto's uit 1989
zijn rond dit enorme bekken, duizenden kilometers lange structuren ontdekt die doen denken aan oude kustlijnen.


Het beeld van Mars zoals het er misschien meer dan 2 miljard jaar geleden uitzag, met een oceaan
die het laaglandbassin (bekken) vulde, dat nu het noordpoolgebied inneemt.

Onderzoekers denken nu dat Mars een paar miljard jaar geleden een andere stand had ten opzichte van zijn rotatieas.
Dit betekent dat de noord- en de zuidpool in de afgelopen periode over duizenden kilometers zijn verschoven
ten opzichte van het oppervlak, de oceaan lag eerst veel dichter bij de evenaar.


Naarmate een planeet ronddraait, hebben massieve objecten de neiging om in de richting de evenaar te bewegen,
waar ze het meest stabiel zijn en hierdoor ontstaat er een equatoriale verdikking. De aarde heeft ook een dergelijke verdikking.
Alleen is op Mars vermoedelijk een verdikking op de verkeerde plek ontstaan en heeft het evenwicht hersteld door een
plotselinge en massale verschuiving richting de evenaar te bewerkstelligen, waardoor de kustlijnen zijn vervormd.

---

ESA zoekt zes vrijwilligers voor een reis naar Mars, gedurende vijfhonderd dagen
leven ze op een oppervlakte van 200 vierkante meter.
Twee van de deelnemers aan het Mars500-experiment worden door ESA geleverd.
In Moskou zullen de Mars-reizigers een gesimuleerde ruimtereis naar Mars maken,
inclusief lancering, heenreis (250 dagen), verblijf en excursie op Mars en terugreis (250 dagen) naar huis.

Het testcentrum bestaat uit aan elkaar geschakelde metalen tanks. Smalle doorgangsluiken
bieden doorgang naar een medische hoek, het onderzoekslaboratorium, de keuken en het woongedeelte,
ook worden allerlei psychologische en medische experimenten uitgevoerd, die ruimtevaartorganisaties
een beter beeld moeten geven van de problemen die tijdens zo'n langdurige missie de kop op kunnen steken.

De simulatie wordt zo echt mogelijk gehouden, bijvoorbeeld wat te doen als het licht uitvalt,
maar ook als iemand een blindedarmontsteking krijgt, is dit geen reden om te stoppen.
Ook zullen rampen of bijna-rampen in scène worden gezet en een vertraging in de communicatie van 40 minuten.

Belangrijk is het effect van anderhalf jaar volledig van huis weg te zijn en het besef al die tijd niet terug te kunnen keren.
Stress en ziektes of aandoeningen waaraan van te voren niet is gedacht.


Het Mars500-experiment is opgezet door het Russische Instituut voor Biomedische Problemen,
ESA doet mee omdat het de psychologie van een langdurige reis wil onderzoeken,
tijdens de reis is er voldoende tijd voor wetenschappelijke experimenten.

Half juni komt er een oproep voor vrijwilligers. De selectie is vergelijkbaar met die voor astronauten,
mensen moeten techniek beheersen en beschikken over een medische en wetenschappelijke achtergrond.
De vrijwilligers krijgen een vergoeding, maar dit zal geen hoog salaris zijn,
er wordt nog onderhandeld met de Russische collega's

In november wordt verwacht klaar te zijn met de selectie. De ESA-deelname wordt gezien als een
eerste belangrijke stap op weg naar een toekomstige bemande Europese reis naar Mars.

---

Aan het oppervlak van Mars komt waarschijnlijk geen leven voor.
Als er al micro-organismen zouden zijn ontstaan op Mars, zouden die aan het oppervlak
niet in leven kunnen blijven door de agressieve werking van o.a. waterstofperoxide,
dit is een molecuul dat wordt gebruikt om het hoofdhaar te blonderen.

Deze moleculen ontstaan in de ijle dampkring van Mars, door statische elektriciteit, die opgewekt
wordt in grote stofstormen en kleinere dust devils, hierdoor worden koolzuur- en watermoleculen
in de Marsdampkring gesplitst in de samenstellende atomen.


Daaruit ontstaat het agressieve waterstofperoxide, H2O2 en andere moleculen, die waarschijnlijk in grote
hoeveelheden op het oppervlak neerdaalt in de vorm van een soort sneeuw.

Waterstofperoxide versnelt de afbraak van methaanmoleculen, die ook zijn waargenomen in de dampkring van Mars.
Dat betekent dat methaan in grote hoeveelheden geproduceerd moet worden, maar niemand weet hoe dat gebeurt.
Op aarde ontstaat methaan vrijwel alleen langs biologische weg.

---

Op Mars komt veel poollicht voor, hoewel de naam Aurora er beter bij past,
omdat het lichtverschijnsel niet bij de polen optreedt.

Poollicht is het opgloeien van ijle lagen in de dampkring, als gevolg van het binnendringen
van elektrisch geladen deeltjes van de zon.

Op de aarde komen die deeltjes vooral in de buurt van de magnetische polen in de atmosfeer terecht.

Mars heeft geen sterk magnetisch veld, maar het lichtverschijnsel komt veel voor in de gebieden
waar plaatselijke magnetische velden in de korst aanwezig zijn.

De eerste aanwijzingen, wel honderden lichtverschijnsels, werden ontdekt door Mars Express.

---

Op Mars zijn geologische aanwijzingen dat er ooit vloeibaar water
op het oppervlak van de planeet heeft gestroomd.

Dit is te zien aan de kustlijn van een zoute zee en diep ingesneden kanalen.

Samen met de ontdekking van de blauwe ronde boontjes (blueberries)
en de aanwezigheid van waterijs op de polen was dit reden genoeg
voor wetenschappers om te zoeken naar vloeibaar water op Mars.


De lage temperatuur en de extreem lage luchtdruk zorgen ervoor
dat het waterijs zo snel verdampt dat het de vloeibare fase overslaat.

Maar op basis van onderzoeken blijkt dat als het water zout genoeg is,
het water vloeibaar kan blijven op Mars.

---

Mars staat vannacht op een afstand van 69,4 miljoen kilometer tot de aarde.
Dat is heel dichtbij.

Gemiddeld bedraagt de afstand tussen de aarde en Mars 225 miljoen kilometer.
In 2003 stond Mars nog iets dichterbij, het was toen 57.000 jaar geleden
dat Mars zo dichtbij de aarde had gestaan.

Met een kleine telescoop kun je de valleien en het poolgebied zien.